Ο Χειμώνας μπήκε πια για καλά. Πυκνό χιόνι, σκέπασε το δάσος μ’ ένα κάτασπρο σεντόνι. Πλησίαζαν Χριστούγεννα και οι ετοιμασίες για τις γιορτές είχαν αρχίσει εδώ και μέρες .
Η οικογένεια Σκιουρούλη είχε τελειώσει με την καθαριότητα και στόλιζε το σπίτι. Το μικρό σκιουράκι , ο Ρούλης , ήταν πολύ χαρούμενο γιατί σε λίγες μέρες θα πήγαινε για ψώνια με τους δικούς του.
Η κυρα-Μάρω ,η αλεπού ήδη ψώνιζε τα Χριστουγεννιάτικα δώρα της οικογενείας της .
Όσο για την κυρία λαγουδίνα είχε τελειώσει και με τα ψώνια και άρχισε να ετοιμάζει ένα σωρό λιχουδιές για το γιορτινό τραπέζι .
Όλα τα σπίτια άστραφταν από τα φωτάκια των στολισμένων δέντρων.
Το δάσος έμοιαζε παραμυθένιο, ντυμένο στα κατάλευκα και φεγγοβολούσε από τα χρωματιστά λαμπιόνια που αστραφτοβολούσαν κάθε νύχτα.
Στο σχολείο τα ζωάκια ήταν πολύ χαρούμενα . Οι συζητήσεις τους στρέφονταν συνέχεια γύρω από τις διακοπές. Έλεγαν πώς θα περάσουν τις γιορτές, τι δώρα θα πάρουν , πού θα πάνε ,τι ζήτησαν από τον Άγιο Βασίλη κι ένα σωρό άλλα πράγματα.
Ένα μικρό σκιουράκι όμως , ο Λίνος , άκουγε τις συζητήσεις των φίλων του χωρίς να μιλάει και τα ματάκια του ήταν μελαγχολικά και βουρκωμένα.
« Εσύ πώς θα περάσεις τις διακοπές των Χριστουγέννων»; Τον ρώτησε η Νίτσα η αλεπουδίτσα .
Το σκιουράκι βούρκωσε . « Ε,ε,ε, εγώ δυστυχώς είμαι μόνος και δεν έχω διάθεση να ετοιμάσω τίποτα» , μουρμούρησε ο Λίνος .
«Γιατί είσαι μόνος σου» ; ρώτησε ο Ρούλης. «Δεν έχεις γονείς εσύ»;
«Όχι, δυστυχώς τους έχασα και τους δύο πριν από αρκετό καιρό κι έτσι έμεινα ολομόναχος στη ζωή», απάντησε ο Λίνος θλιμμένα.
Όταν τελείωσε το μάθημα η Νίτσα ,η αλεπουδίτσα, πλησίασε τον Ρούλη και του είπε
«Δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι στη θέση του Λίνου . Πρέπει να είναι πολύ δυστυχισμένος».
«Το ίδιο κι εγώ», είπε το σκιουράκι . « Μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι για να περάσει κι αυτός όμορφα τις γιορτές»;
«Έτσι νομίζω, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε»;
«Θα το συζητήσω με τους γονείς μου και θα σου πω»,είπε ο Ρούλης .
Πράγματι μόλις έφτασε στο σπίτι κουβέντιασε με τη μαμά του για το ορφανό σκιουράκι . Η κυρία Σκιουρούλη συγκινήθηκε πολύ. Του είπε να καλέσει τον Λίνο να περάσει μαζί τους τις ημέρες των διακοπών.
Την επόμενη μέρα το σχολείο έκλεινε .Τα μαθήματα σταματούσαν και άρχιζαν οι διακοπές των Χριστουγέννων .
Στο τελευταίο διάλειμμα, ο Ρούλης πλησίασε τον Λίνο και τον κάλεσε να περάσει τις γιορτές μαζί του. Ο Λίνος συγκινήθηκε πολύ. Τον ευχαρίστησε και του είπε πως δεν θα ήθελε να του γίνει βάρος. Όμως ο φίλος του τον αγκάλιασε και του είπε πως και γι’ αυτόν θα ήταν καλύτερα, αφού δεν είχε αδέρφια .Όταν τελικά τον έπεισε, μαζί με την Νίτσα την αλεπουδίτσα πήγαν στο σπίτι του, ετοίμασαν μια τσάντα με τα πράγματά του και πήγαν στο σπίτι της οικογένειας Σκιουρούλη.
Η μαμά σκιουρίνα τον τακτοποίησε στο δωμάτιο του γιού της και τα δυο σκιουράκια έπαιξαν χαρούμενα για πολλή ώρα.
Το απόγευμα η μαμά του Ρούλη είπε : «Μήπως θέλετε να πάμε για μερικά ψώνια»;
«Ναι ! ! ! φώναξαν τα ζωάκια όλο χαρά ,φύγαμε κιόλας» .
Όταν έφτασαν στην αγορά οι δυο φίλοι δεν ήξεραν τι να πρωτοθαυμάσουν. Όλες οι βιτρίνες ήταν στολισμένες και γεμάτες παιχνίδια, ρούχα, Αγιο-βασίληδες, αγγελούδια κι ένα σωρό άλλα όμορφα πράγματα .
Ο μπαμπάς και η μαμά Σκιουρούλη, ψώνισαν στα δυο σκιουράκια ρούχα , παιχνίδια , ζαχαρωτά και κάτι πολύ όμορφες μπότες για τα χιόνια.
Ο Λίνος φαντάστηκε πως ήταν με τους γονείς του και η καρδιά του πλημμύρισε από χαρά.
Το βράδυ των Χριστουγέννων το σπίτι άστραφτε από τα στολίδια και όλοι ήταν χαρούμενοι . Οι συγγενείς έφεραν πολλά δώρα και στα δυο σκιουράκια και δεν προλάβαιναν ν’ ανοίγουν δέματα. Το ίδιο όμορφα πέρασαν και το βράδυ της Πρωτοχρονιάς . Δίπλα στο τζάκι βρήκαν τα δώρα που άφησε ο Αγιοβασίλης. Τα χαρούμενα ξεφωνητά τους ακούστηκαν σε όλο το δάσος.
Οι χαρούμενες μέρες των διακοπών όμως, έφτασαν στο τέλος . Ο Λίνος, που πέρασε υπέροχα με την οικογένεια του φίλου του, άρχισε να σκέφτεται πόσο δύσκολα θα συνήθιζε και πάλι τη μοναξιά.
Τα ματάκια του έπαψαν να έχουν την λάμψη που είχαν όλες αυτές τις μέρες .
Μια μέρα πριν αρχίσουν τα μαθήματα, ετοίμασε τα πράγματά του και πήγε να αποχαιρετήσει τους γονείς του Ρούλη.Τους αγκάλιασε με βουρκωμένα μάτια και τους ευχαρίστησε για όλα .Χαιρέτησε και τον Ρούλη και ετοιμάστηκε να φύγει.
Εκείνη τη στιγμή όμως, η κυρία Σκιουρούλη έτρεξε τον αγκάλιασε και του είπε :
«Λίνο μου, θα ήθελες να μείνεις για πάντα κοντά μας ; Σ’ έχουμε αγαπήσει όλοι και αν μείνεις, εμείς θα έχουμε δύο παιδάκια και ο Ρούλης μας έναν αδερφό .
Ο Λίνος κόντεψε να λυποθυμήσει από συγκίνηση .Τρύπωσε στην αγκαλιά της μαμάς Σκιουρίνας και άφησε τα δάκρυά του να τρέξουν για πολλή ώρα . Ήταν δάκρυα χαράς όμως αυτήν τη φορά . Ο μπαμπάς πήρε την τσάντα του Λίνου και την πήγε και πάλι στο δωμάτιο .Ο Ρούλης αγκάλιασε τον Λίνο χαρούμενος και του είπε :
« Έλα Λίνο. Πάμε να κάνουμε τα μαθήματά μας. Αύριο ανοίγει το σχολείο .»
Παρασκευή Αδαμίδου-Κηπουρίδου
Δημοσιεύτηκε στο 2ο-3ο τεύχος του περιοδικού: «Κέφαλος - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς», στη στήλη: «Ο μικρός παραμυθάς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου